Αυτοασφαλιζόμενοι κοχλίες
Οι κοχλίες ασφαλίζουν τόσο στην πλάκα, όσο και στο οστό. Συμπεριφέρονται παρόμοια με τις συσκευές εξωτερικής οστεοσύνθεσης με την εξωτερική μπάρα όμως (πλάκα) να βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από το οστό. Έχουν γι’ αυτό χαρακτηριστεί ως “ιδεατές συσκευές εξωτερικής οστεοσύνθεσης”.
Κάταγμα έξω βραχιονίου κονδύλου. Οστεοσύνθεση με συμπιεστική κοχλίωση. Η πλάκα λειτουργεί σαν “αποσβεστήρας”, προστατεύοντας τον κοχλία από την κόπωση. ∆ύο αυτοασφαλιζόμενοι κοχλίες εκατέρωθεν της καταγματικής γραμμής είναι αρκετοί. Η πλάκα δεν χρειάζεται να βρίσκεται σε επαφή με το οστό.
Σπονδυλική στήλη
Ο Billy προσκομίστηκε με αιφνίδια παράλυση των οπίσθιων άκρων και απώλεια της επιφανειακής αίσθησης του άλγους. Στη μαγνητική τομογραφία που ακολούθησε απεικονίστηκε ένα σημείο συμπίεσης στην περιοχή Ο2-Ο3 λόγω ρήξης του μεσοσπονδύλιου δίσκου τύπου Ι, και ένα άλλο σημείο συμπίεσης λόγω χρόνιας προβολής του Θ10-Θ11 μεσοσπονδύλιου δίσκου. ∆έκα ημέρες μετά την ημιπεταλεκτομή που ακολούθησε στην περιοχή Ο2-Ο3 και την αποσυμπίεση του νωτιαίου μυελού, ο Billy περπατούσε στα τέσσερα άκρα με ήπια μόνο παραπάρεση.
Η καλής ποιότητας απεικόνιση της σπονδυλικής στήλης με μαγνητική τομογραφία συνοδεύεται πολύ συχνά από ευρήματα συμπίεσης του νωτιαίου μυελού, ακόμη και σε ασυμπτωματικά ζώα. Η κλινική εξέταση είναι καθοριστική στην αποκάλυψη του σημείου όπου η συμπίεση προκαλεί τα κλινικά συμπτώματα και καθοδηγεί έτσι τόσο την περιοχή της απαιτούμενης απεικόνισης, όσο και το σημείο της χειρουργικής επέμβασης. Η καλή απεικόνιση παρέχει στοιχεία χρονιότητας της συμπίεσης, τα οποία καθοδηγούν περαιτέρω τη διαγνωστική προσέγγιση.
Μεταφορά οστού και διατατική οστεογένεση
Ο Πάρης έπασχε από χρόνια οστεομυελίτιδα στο αριστερό πρόσθιο άκρο. Το τμήμα του μολυσμένου οστού ήταν πολύ μεγάλο για να αφαιρεθεί και να αντικατασταθεί από οστικό μόσχευμα, ενώ οι ιδιοκτήτες δεν επιθυμούσαν τον ακρωτηριασμό. Το τμήμα του μολυσμένου οστού αφαιρέθηκε και τα δύο άκρα συγκρατήθηκαν με συσκευή εξωτερικής οστεοσύνθεσης Ilizarov. Στη συνέχεια ένα τμήμα της ωλένης και της κερδίδας αποχωρίστηκε από το περιφερικό τους τμήμα και άρχισε να απομακρύνεται κεντρικά με ρυθμό 2 mm την ημέρα. Το οστικό αυτό τμήμα διέγειρε την παραγωγή νέου οστίτη ιστού περιφερικά, μέχρι να έρθει σε επαφή με το κεντρικό τμήμα των οστών, οπότε και διενεργήθηκε συμπίεση των καταγματικών άκρων, καθώς και διέγερση της πόρωσης με oστική νεαροποίηση. Ο Πάρης σήμερα περπατάει με τα τέσσερα άκρα, ενώ η ήπια παραμένουσα χωλότητα δεν μειώνει παρά ελάχιστα την ποιότητα ζωής του.