Ο Πάρης έπασχε από χρόνια οστεομυελίτιδα στο αριστερό πρόσθιο άκρο. Το τμήμα του μολυσμένου οστού ήταν πολύ μεγάλο για να αφαιρεθεί και να αντικατασταθεί από οστικό μόσχευμα, ενώ οι ιδιοκτήτες δεν επιθυμούσαν τον ακρωτηριασμό. Το τμήμα του μολυσμένου οστού αφαιρέθηκε και τα δύο άκρα συγκρατήθηκαν με συσκευή εξωτερικής οστεοσύνθεσης Ilizarov. Στη συνέχεια ένα τμήμα της ωλένης και της κερδίδας αποχωρίστηκε από το περιφερικό τους τμήμα και άρχισε να απομακρύνεται κεντρικά με ρυθμό 2 mm την ημέρα. Το οστικό αυτό τμήμα διέγειρε την παραγωγή νέου οστίτη ιστού περιφερικά, μέχρι να έρθει σε επαφή με το κεντρικό τμήμα των οστών, οπότε και διενεργήθηκε συμπίεση των καταγματικών άκρων, καθώς και διέγερση της πόρωσης με oστική νεαροποίηση. Ο Πάρης σήμερα περπατάει με τα τέσσερα άκρα, ενώ η ήπια παραμένουσα χωλότητα δεν μειώνει παρά ελάχιστα την ποιότητα ζωής του.